Een atoomkern kan zich proberen te stabiliseren door het uitzenden van verschillende soorten stralingen: straling de vorm kan aannemen van deeltjes (waaronder alfa- en bètadeeltje en neutronen) of van elektromagnetische golven (gammastralen en röntgenstralen) met verschillende energieën. De verschillende energieën en soorten deeltjes die worden uitgezonden hebben een wisselend doordringend vermogen en dus ook uiteenlopende effecten op levende materie.

• Van alle soorten straling hebben alfadeeltjes de hoogste lading omdat zij uit twee positief geladen protonen en twee neutronen bestaat. Deze hogere lading betekent dat zij in hogere mate inwerken op omgevende atomen. Door deze wisselwerking neemt de energie van de alfadeeltjes - en daardoor ook het doordringend vermogen ervan - snel af. Alfastraling kan bijvoorbeeld al worden tegengehouden door een vel papier. 
• Bètadeeltjes bestaan uit negatief geladen elektronen: zij hebben een kleinere lading en dus een hogen doordringingsvermogen dan alfadeeltjes. Bètadeeltjes kunnen door een paar centimeter levende materie dringen. 
• Gammastralen en röntgenstralen zijn bijzonder doordringend en worden pas tegengehouden door een dikke staalplaat 
• Kunstmatige opgewekte neutronen worden uitgezonden door instabiele kernen als gevolg van een atoomsplitsing of kernfusiereactie. Neutronen zin elektrisch neutraal en hebben daardoor een zeer hoog doordringend vermogen wanneer ze inwerken op materie of weefsel.